اول- یک یادگیری مختصری از نرم افزار داشته باشید

قبل از اینکه کاری را شروع کنید باید یک دید کلی از نرم افزار و قسمت های مختلف آن داشته باشید و حتی چند کار عملی کوچک به همراه داده های تمرینی انجام دهید. این کار باعث می شود احساس خوبی داشته و اعتماد به نفس تان افزایش خواهد یافت. توصیه میکنم این مورد را با کتاب انتشارات ازری انجام دهید.

کتابی که من از آن استفاده کردم و برای اولین بار باعث شد احساس توانمند بودن در نرم افزار داشته باشم GIS Tutorial شماره ۱ بود. تا قبل از مطالعه کتاب در چندین کلاس مختلف شرکت کرده بودم اما نتیجه خوبی نگرفتم. دوره مقدماتی و پیشرفته جی آی اس را نیز گذرانده بودم و حتی در یک دوره آموزشی جهاد دانشگاهی هم شرکت کردم. اما چون روش آموزش روش مرسوم بود و مدرسین هم تخصص و اطلاع کافی از روش های تدریس پیشرفته تر نداشتند نتیجه خوبی اصولا گرفته نمیشد. اما در کتاب جی آی اس توتوریال، آموزش بر اساس یک پروژه در ابتدای هر فصل بود. بدین صورت که توضیح کلی داده می شود و هدف از این تمرین بیان می شود و کاربر را وارد محیط پروژه می کرد. سپس گام به گام روش انجام کار شرح داده می شود و این برای هر فصل تکرار میشد اما با یک پروژه آموزشی جدید

این متد آموزشی اینقدر جذاب و کاربردی و اثر بخش بود که پس از پایان کتاب خواننده فکر میکرد بر بخش بزرگی از نرم افزار مسلط شده و حالا نوبت انجام کارهای جدی تر است.

دوم- ادامه یادگیری را با انجام کار یا پروژه دنبال کنید

پس از اینکه مرحله اول را پشت سر گذاشتید نوبت گرفتن کارهای کوچک به صورت پرروژه است. در این قسمت موارد ریزی که در هیچ کتاب یا منبعی به آن ها اشاره نشده یاد خواهید گرفت و به قولی ریزه کاری های کار دستتان می آید.

سوم- یادگیری را متوقف نکرده و پروژه ها را به تدریج پیشرفته تر کنید

با انجام پروژه های ساده، مقدمه پروژه های پیشرفته تر فراهم می شود و به مرور مسلط تر خواهید شد و آماده انجام آنالیزهای قوی تر می شوید. سعی کنید از همین روند ساده به پیشرفته تبعیت کرده و یک دفعه کاری که تخصصی ندارید و یا برای سطح شما دشوار است انجام ندهید. این باعث می شود حس بدی پیدا کنید.

چهارم- با تکرار، مهارت افزایش می باید

هر چقدر یک کار را بیشتر تکرار کنید علاوه بر کسب مهارت بیشتر باعث می شود در آن کار خبره تر گردید. و همچینن در آینده مطلب یادگرفته شده را فراموش نکنید. اگر نرم افزار را در حین کار یاد بگیرید احتمال فراموش شدن به شدت کاهش می یابد و حتی سال ها که بگذرد و دوباره کار مشابهی را انجام دهید خیلی خوب و با تسلط انجام خواهید داد. فقط شاید برای بار اول کمی کند عمل کنید که به سرعت این مشکل برطرف می شود.

پنجم- دفتری تهیه کرده و نکات را یادداشت کنید

هنگام انجام کارهای متفاوت، با نکات کوچک فراوانی برخورد می کنید. مثلا به یک مشکلی برخورد کرده بودید و بعد از چند سعی و خطا آن را برطرف کردید و مراحلی را برای اصلاح ان در نرم افزار انجام دادید. بهتر است این موارد را در یک دفتر کوچک و یا در کامپیوتر خود در یک فایل ورد یا اپلیکیشن یادداشت برداری مثل اند نوت بنویسید.

ننوشتن این موارد چندین بار برای من مشکلاتی ایجاد کرد. چون کم کم این موارد زیاد میشود و راه حل ها نیز بر همین اساس بیشتر شده احتمال فراموشی وجود دارد. حتی گاهی، موارد فنی را نیز یادداشت کنید. به عنوان مثال هنگام کار با نقشه های توپوگرافی سازمان نقشه برداری، چون نقشه از چندین لایه تشکیل شده و هر لایه، با شماره خاص آن لایه مربوط به یک عارضه زمین است یادداشت شماره لایه، در آینده سرعت کار را خیلی زیاد می کند و از کار دوباره جلوگیری خواهد کرد.

ششم- حتی الامکان از منابع انگلیسی به جای فارسی استفاده کنید

منظور من این نیست که منابع فارسی خوبی وجود ندارد اما برای حرفه ای شدن در هر کاری بهتر است از منابع دست اول استفاده شود. منابع خوب فارسی و انگلیسی در ادامه متن معرفی خواهد شد.

هفتم- عموما فیلم های آموزشی بهتر از متن آموزشی است

اگر دسترسی به منابع ویدئویی دارید بهتر و سریعتر به نتیجه خواهید رسید نسبت به مطالعه کتاب. من هر دو منبع آموزشی را در کنار هم توصیه میکنم. در مواردی نیز کتاب بهتر خواهد بود بخصوص در یادگیری زبان های برنامه نویسی که نیاز به یادگیری آرام تر و همراه با تفکر بیشتر دارد

هشتم- برای رفع اشکال بهترین منبع اینترنت است

بسیار اتفاق می افتد که در مرحله ای از کار به مشکل بر می خورید و هر کاری می کنید نمی توانید آن را برطرف نمایید. توصیه می کنم حتما از موتور جستجوی گوگل برای رفع اشکال خود بهره ببرید. حتی گاهی فیلم های آموزشی خوبی نیز درباره مشکل شما تولید شده که با دیدن آن برطرف می شود.

نهم- در سطح مقدماتی، به صورت کلی نرم افزار را یاد گرفته و در سطوح پیشرفته، متناسب با تخصص خود ادامه دهید

نیازی نیست همه نرم افزار را بلد باشید. شما باید در حوزه تخصصی خودتان بر آن مسلط شوید و آن بخش را به صورت عالی یاد بگیرید. پس نکته مهمی که وجود دارد این است که در حوزه خود بر نرم افزار کاملا مسلط شوید تا اینکه در همه حوزه ها متوسط باقی بمانید.

دهم- یادگیری منو به منو ممنوع!

در خیلی از کتاب ها و منابع آموزشی، منوهای نرم افزار مورد بررسی قرار گرفته و فقط کاربرد این منوها ذکر می شود. این شیوه بدترین راه یادگیری است. هرگز به این شیوه حداقل برای شروع استفاده نکنید. من کتاب های زیادی را به این روش شروع کرده بودم اما هرگز موفق به یادگیری درست و اصولی آن نرم افزار نشدم. بنابراین توصیه می کنم شما نیز این روش را تست نکرده و وقت خود را بر روی آن تلف نکنید.

منبع:خبرنامه تخصصی آکادمی سنجش از دور

اینترنت اشیا چیست و چرا اهمیت دارد؟

اینترنت اشیا که با نام اختصاری IoT شناخته می‌شود، موضوع تازه‌ای نیست: شرکت‌های فناوری و دانشمندان این حوزه دهه‌هاست که درباره‌ی آن بحث می‌کنند؛ جالب است بدانید که از نخستین توسترِ متصل به اینترنت در همایشی در سال ۱۹۸۹ رونمایی شده است. IoT اساسا چیز ساده‌ای است: ‌متصل‌کردن اشیا از طریق اینترنت و فراهم‌‌آوردنِ این امکان که با انسان‌ها، با اپلیکیشن‌ها و با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. نمونه‌ی ساده و مشهور برای IoT، یخچال‌های هوشمند است. تصور کنید که یخچال می‌توانست با دوربین داخلی‌اش، محتویات یخچال را ببیند و به شما پیام دهد و بگوید که شیر تمام شده یا تاریخ مصرف آن گذشته است.

رایج‌ترین نمونه برای IoT در بریتانیا، سیستم گرمایش خانگی و مصرف بهینه‌ی انرژی است؛ چرا که دولت می‌کوشد تا شرکت‌های انرژی را به‌سوی هوشمندسازی پیش ببرد. این سیستم‌ها، به شما اجازه می‌دهند سیستم گرمایشی را از راه دور روشن کنید؛ در روزهای آفتابی دما را کاهش دهید یا حتی وقتی کسی در خانه نیست، آن را خاموش کنید. برخی از سیستم‌های جدید‌تر، از دوربین‌های مجهز به حسگر حرکتی استفاده می‌کنند؛ این سیستم‌ها بررسی می‌کنند که آیا تلفن هوشمند شما (و در نتیجه خودتان) از خانه خارج شده است یا خیر.

IoT چیزی بیش از خانه‌های هوشمند است و می‌تواند به اندازه‌ی یک شهر هوشمند گسترش یابد. برای نمونه‌، چراغ‌های راهنمایی‌رانندگیِ متصل‌به‌هم را در نظر بگیرید که رفت‌وآمد خودروها را رصد می‌کنند؛ یا سطل‌های زباله‌ی هوشمندی که به‌وقت پرشدن، هشدار می‌دهند. همچنین، صنایع هوشمندی که با حسگر‌های متصل‌به‌هم، بر همه‌چیز نظارت می‌کنند؛ صنایعی که در آنها، همه‌ی قطعاتی که باید پشت سر هم نصب شوند تا بخش‌های گوناگون خط تولید و ایمنی پرسنل به‌طور پیوسته پایش می‌شوند.

دولت، شرکت‌های انرژی را تشویق می‌کند تا تجهیزات هوشمند را در اختیار مشتریان‌شان قرار دهند: همه‌ی این داده‌ها و سامانه‌های خودکار بسیار مقرون‌به‌صرفه‌اند و باعث کاهش مصرف انرژی می‌شوند. بسیاری از گستره‌های IoT، این مزایا را به‌خوبی نشان می‌دهند. البته، برخی از این ابزارهای هوشمند نقش صرفا رفاهی و سرگرم‌کننده دارند؛ شاید به همین دلیل است که ما بیشتر سیستم‌های گرمایش هوشمند می‌بینیم تا یخچال‌های هوشمند.

آیا اینترنت اشیا امنیت دارد؟

هر موضوع تازه‌ای نقاط ضعف خودش را دارد؛ امنیت و حریم خصوصی، در واقع، بزرگ‌ترین چالش‌های IoT هستند. همه‌ی این دستگاه‌ها و سیستم‌ها، اطلاعات شخصی بسیاری درباره‌ی افراد جمع‌آوری می‌کنند. این تجهیزات هوشمند دقیقا می‌دانند چه زمانی شما در خانه هستید و هنگامی که در خانه هستید، از کدام دستگاه‌های الکترونیکی استفاده می‌کنید. همچنین این اطلاعات را با دیگر دستگاه‌ها به اشتراک می‌گذارند؛ همه‌ی این اطلاعات در پایگاه داده‌ی شرکت‌ها نگهداری می‌شوند و همواره قابل دسترسی هستند.

کارشناسان امنیت بر این باورند که در مراحل نخستین توسعه‌ی IoT، اقدامات کافی برای تأمین امنیت و حفاظت از حریم خصوصی صورت نگرفته است؛ آنها برای اثبات ادعای خود، یکی از هاست‌های این ابزارها را هک کردند؛ این مجموعه طیف وسیعی از سامانه‌ها را دربرمی‌گرفت: سامانه‌های پایش کودک، روشنایی خودکار و یخچال‌های هوشمند تا سامانه‌های گسترده‌ی شهری مانند چراغ‌های راهنمایی. اما جالب توجه آنکه هکر‌ها تاکنون توجه چندانی به IoT نشان نداده‌اند؛ احتمالا به این دلیل که افراد زیادی از اپلیکیشن‌های متصل‌به‌هم استفاده نمی‌کنند؛ در نتیجه، فعلا ارزش ندارد که برای هک‌کردن آنها دست به حمله‌ی سایبری بزنند. اما به‌ محض اینکه هک‌کردن خانه‌های هوشمند صرفه‌ی اقتصادی پیدا کند، مجرمان رایانه‌ای دست‌به‌کار خواهند شد.

درنتیجه، پاسخ کوتاه این است: بله، IoT نسبتا امن است: احتمالا دستگاه‌های هوشمند نمی‌توانند آسیب جدی به شما بزنند و این آسیب بیشتر از چیزی نیست که رایانه‌ی شخصی‌تان می‌تواند باعث شود؛ اما هیچ تضمینی وجود ندارد و تا زمانی که تمهیدات لازم اندیشیده نشود، IoT احتمالا هدف بعدی هکرها خواهد بود.

اینترنت اشیا چگونه روی تجارت و کار تأثیر می‌گذارد؟

این موضوع به کسب‌و‌کاری که در آن فعالیت می‌کنید، بستگی دارد: IoT بیشترین پیشرفت را برای تولید به‌همراه دارد؛ IoT ابزاری سودمند برای موقعیت‌یابی ماشین‌ها و افراد و سامان‌دهی آنها خواهد بود. کشاورزان نیز از حسگر‌های متصل‌به‌هم، برای پایشِ محصولات و دام‌ها بهره خواهند گرفت؛ به این ترتیب، تولید و بهره‌وری‌شان افزایش یافته و می‌توانند سلامت گله‌هاشان را با دقت بیشتری بررسی کنند.

نمونه‌ها بی‌شمار است؛ روشن است که ابزارهای متصل‌به‌هم، راه‌شان را به اغلب کسب‌وکارها خواهند گشود؛ درست مانند رایانه‌ها و اینترنت که به هر نقطه‌ای از جهان نفوذ کردند. IoT با افزایش بهره وری ابزار و کارخانه‌ها، بسیاری از کارآفرین ها را به‌سوی خود فرا خواهد خواند؛ اما برای کارمندان یک اداره یا شرکت که پیوسته زیر ذره‌بین هستند، می‌تواند کابوسی وحشتناک باشد. تصور کنید که از کارت تردد شما برای موقعیت‌یابی شما در ساختمان شرکت یا محوطه‌ی آن استفاده شود؛ یا رئیس‌تان بتواند بفهمد که شما چه مدت‌زمانی را در آشپزخانه صرف درست‌کردن چای کرده‌اید.

با همه‌ی اینها، وقتی یک چای‌سازِ هوشمند می‌فهمد شما چه زمانی به چای نیاز دارید، می‌تواند واقعا لذت‌بخش باشد.

آیا اینترنت اشیا واقعی است؟

این پرسش احتمالا بهترین پرسشی است که در گوگل درباره‌ی IoT جست‌وجو شده است: آیا اینترنت اشیا واقعی است؟

پاسخ‌ به این پرسش تا حدی دشوار است. این‌روزها فناوری سرشار است از بازاریابی ها و بزرگ‌نمایی‌ها؛ در نتیجه، تصمیم گیری درباره‌ی اینکه آیا یک نوآوری واقعا موفقیت‌آمیز است یا خیر، در مراحل آغازین بسیار دشوار است.

اما کاربرد اینترنت اشیا چنان گسترده است که به یک پروژه یا محصول وابسته نیست. یخچال‌های هوشمند شاید در آینده وارد زندگی ما شوند یا شاید هم به‌خاطر سود اندکی که دارند، کنار گذاشته شوند؛ اما حسگر‌های متصل‌به‌هم و ابزارهای هوشمند قطعا هواداران زیادی خواهند داشت و پیوسته توسعه خواهند یافت.

تا یک دهه‌ی دیگر، همه‌ی اشیا می‌توانند از طریق اینترنت به هم متصل باشند؛ در نتیجه، اشیای هوشمند سراسر زندگی ما را فرامی‌گیرند و به‌تدریج، واژه‌ی «هوشمند» از ادبیات روزانه‌ی ما حذف می‌شود؛ برای نمونه، امروز به دستگاه‌هایی که میزان مصرف انرژی را با فناوری IoT اندازه‌ می‌گیرند، «کنتورهای هوشمند» می‌گوییم؛ اما به‌تدریج، این کنتورها چنان در همه‌جای جهان فراگیر می‌شوند که دیگر آنها را فقط «کنتور» می‌نامیم؛ درست همانند «تلفن‌‌های هوشمند» که به‌دلیل رواج گسترده‌شان، فقط «تلفن» خوانده می‌شوند.

مهم نیست که IoT کجاست و چه نامی بر آن می‌گذاریم؛ مهم این است که واقعیت دارد. اما روشن است که حتی گوگل هم پاسخ دقیقی برای آن ندارد.

در پی گسترش IoT، کسب‌وکارهای بسیاری می‌کوشند تا از اشیای متصل‌به‌هم و داده‌هایی که تولید می‌کنند، برای کسب‌وکارشان ارزش‌آفرینی کنند. پیش‌بینی شرکت پژوهشی گارتنر (Gartner) نشان می‌دهد که تا سال ۲۰۲۰، بیش از نیمی از فرایندهای عمده‌ی جدید در کسب‌وکار در IoT مشارکت خواهند داشت.

اما اینکه کسب‌وکارها چگونه از این ابزارها بهره می‌گیرند، به بازار بستگی دارد. در ادامه‌ی این نوشتار، ۱۰ زمینه‌ای را که شرکت‌ها از IoT برای ارزش‌آفرینی در کسب‌وکارشان بهره می‌گیرند، شرح می‌دهیم.

۱. پایش مرکز داده، مدیریت و اتوماسیون

در پژوهش بازاری که مؤسسه‌ی پژوهشی ۴۵۱ به‌تازگی انجام داده است، بالاترین ابتکارها برای IoT عبارت بودند از پایش مرکز داده، مدیریت و اتوماسیون. این مفاهیم جدید نیستند؛ اما امکاناتی که محصولات IoT فراهم می‌کنند، به کسب‌وکارها کمک خواهند کرد تا حجم زیادِ داده‌ها را به‌خوبی مدیریت کنند. این داده‌ها در چند سال آینده رشد فزاینده‌ای خواهند داشت. حسگر‌های متصل‌به‌هم، این امکان را فراهم می‌کنند که مرکز داده‌های متعدد پایش شوند؛ همچنان‌که به متولیان فناوری اطلاعات نیز کمک می‌کنند تا وظایف اولیه‌ی خود، مانند فراهم‌کردن اینترنت را بهتر انجام دهند.

کریستین رناود (Christian Renaud) یکی از مدیران پژوهش در مؤسسه‌ی ۴۵۱ می‌گوید: «حجم داده‌ها با چنان سرعتی در حال رشد است که انسان دیگر نمی‌تواند آنها را ارزیابی کند؛ درنتیجه، لازم است فرایند‌های خودکاری برای این کار وجود داشته باشد.»

۲. مدیریت زنجیره‌ی تأمین و موجودی

در پژوهش مؤسسه‌ی گارتنر، بیشترین مورد برای نوآوری در IoT، عبارت است از بهینه‌سازی عملیات از طریق مدیریت جریان کار، مدیریت زنجیره تأمین و مدیریت انبار. یک کسب‌وکار با بهره‌گیری از حسگر‌های متصل‌به‌هم می‌تواند فرایند حمل و تحویل کالاها را به‌شکلی دقیق‌تر، پایش و مدیریت کند.

۳. نظارت و بررسی‌های امنیتی

زمانی که دستگاهی به شبکه‌ای وصل می‌شود، این ظرفیت را دارد که به ابزاری ارزشمند برای گردآوری داده‌ها و به گزینه‌ای برای مدیریت آسان‌تر تبدیل شود. برخی از افرادِ شرکت‌کننده در پژوهش ۴۵۱ بر این نکته تأکید کرده‌اند که از IoT در سیستم‌های امنیتی‌شان بهره خواهند گرفت.

رناود می‌گوید: «بیشتر آنها دوربین‌‌ها و سیستم‌های الکترونیکیِ مجهز به حسگر روی درب‌ها و مسیرهای تردد نصب کرده‌اند و آنها را در سامانه‌ی نظارتی‌شان به‌کار برده‌اند. در این سامانه‌ها می‌توان از تحلیل‌گرهای ویدئویی همراه با دوربین‌ها و دستگاه‌های شناسایی چهره بهره گرفت.»

۴. ارائه‌ی خدمات جدید و برندسازی

یکی از رایج‌ترین کاربردهای IoT، طراحی ویژگی‌های شخصی‌سازی‌شده و زمینه‌هایی مانند تبلیغات هوشمند است. در پژوهش گارتنر، ۶۲ درصد از صاحبان کسب‌وکار، عنوان کردند که قصد دارند از این فناوری برای «ارائه‌ی خدمات جدید به مشتریان بهره بگیرند؛ خدماتی که به‌طور مستقیم، درآمدزایی نمی‌کنند؛ اما با بهبود ویژگی‌های محصولات، در بلندمدت به برندسازی کمک خواهند کرد.»

۵. مدیریت از راه دور دستگاه‌ها

پایش از‌ راه‌ دورِ دستگاه‌ها نیز مورد دیگری است که ۳۸/۸ درصد از افرادِ شرکت‌کننده‌ در پژوهش ۴۵۱ به آن اشاره کرده‌اند. هجوم داده‌ها و ابزارهای جدید باعث می‌شود چالش‌های تازه‌ای برای مدیریت از راه دورِ دستگاه‌ها ایجاد شود؛ اما به‌کمک آن می‌توان با دسترسی به جزئیات بیشتر، از فرایند بهره‌برداری و نگهداری دستگاه‌ها آگاه شد.

۶. مدیریت ساختمان‌ و تجهیزات

این زمینه هم در هر دو پژوهش ۴۵۱ و گارتنر عنوان شده است. بسیاری از ساختمان‌های تجاری به شکل فاجعه‌آمیزی انرژی را هدر می‌دهند؛ اما به لطف IoT، می‌توان از حسگرها و الگوریتم‌هایی برای خاموش‌کردنِ خودکار چراغ‌ها و دستگاه‌ها و کاهش دما، هنگامی که دفاتر کار، اتاق‌های کنفرانس یا بخش‌هایی از ساختمان مورد استفاده قرار نمی‌گیرد، بهره گرفت. همچنین می‌توان این حسگرها را با توجه به تقویم کاری شرکت تنظیم کرد و برای نمونه، اتاق‌های کنفرانس را چند دقیقه پیش از آغاز جلسه گرم کرد. با بهره‌گیری از حسگر‌های هوشمند، کسب‌وکارها می‌توانند هزینه‌های مصرف انرژی‌شان را به میزان چشمگیری کاهش دهند.

۷. مدیریت دارایی‌ها

مدیریت دارایی‌ها نیز چند سناریو پیشِ روی خود می‌بیند؛ اما احتمال بهره‌برداری از فرایند نگهداریِ پیشگویانه بیشتر است. در پژوهش گارتنر، ۶۷ درصد از صاحبان کسب‌وکار، «مدیریت داریی از جمله نگهداریِ پیشگویانه از تجهیزات» را در فهرست‌شان عنوان کرده‌اند. نگهداریِ پیشگویانه به کارخانه‌ها و انبارها که معمولا تجهیزات گران‌قیمتی دارند، کمک بسیاری می‌کند. این شرکت‌ها با پایش و تحلیل داده‌های کاربران می‌توانند پیش‌بینی کنند که چه زمانی ممکن است اتفاق نامطلوبی برای یک دستگاه بیفتد؛ در نتیجه، پیش از اینکه این مشکل باعث اختلال یا تأخیر در فرایند تولید شود، جلوی آن را خواهند گرفت.

۸. مدیریت ناوگان

به‌کمک IoT، شرکت‌های حمل‌ونقل می‌توانند سفر وسایل نقلیه و رفتار راننده‌ها را بهتر رصد کنند. در این زمینه، رواج تلفن‌های هوشمند در میان راننده‌ها، این کاربردهای IoT را تسهیل کرده است.

رناود می‌گوید: «افراد زیادی از بسته‌های حسگر که مثلا در آیفون وجود دارد، استفاده می‌کنند؛ می‌توان از این حسگرها برای انجام برخی تحلیل‌ها بهره گرفت. برای نمونه، می‌توان ده‌هاهزار راننده‌ای را که از پورت‌های OBD2 همراه با دانگل استفاده می‌کنند، ردیابی نمود.»

۹. سلامتی

مچ‌بند‌های ثبت اطلاعات سلامتی، همواره امیدبخشِ برنامه‌های سلامتی بوده‌اند. امروز به‌‌لطف IoT می‌توان از داده‌های مشابه برای اطلاع‌رسانی به مراکز درمانی و شرکت‌های بیمه بهره گرفت. پایش بیماران در هر لحظه و متصل‌کردن آنها به دستگاه‌های پزشکی، بازار IoT را در حوزه‌ی پزشکی توسعه داده‌ است. برخی از شرکت‌های پژوهشی پیش‌بینی کرده‌اند که ارزش IoT در بحث سلامتی تا سال ۲۰۲۲ به ۴۰۰ میلیارد دلار خواهد رسید.

۱۰. خرده‌فروشی

کاربرد IoT در خرده فروشی، می‌کوشد تا موفقیت تجارت الکترونیک را به تجارت فیزیکی منتقل کند. می‌توان از امواج رادیویی برای ارسال اطلاعات محصول به تلفن هوشمندِ متصدی فروش بهره گرفت. همچنین، می‌توان داده‌های محلی را هنگامی که مشتریان در اطراف فروشگاه هستند، برای آنها ارسال کرد. امروزه، فناوری‌هایی مانند RFID و بلوتوث با صرف انرژی پایین، اتصال محصولات را به شبکه آسان‌تر کرده‌اند و گزینه‌های بی‌شماری برای تحلیل رفتار مشتری، تبلیغات هوشمند و تسهیل فرایند خریدوفروش، پیش روی صاحبان کسب‌وکار قرار داده‌اند.

 

منبع:سایت چطور دات کام

واقعیت مجازی به معنای شبیه‌سازی محیط‌های مختلف با استفاده از تکنولوژی کامپیوتری است. در واقعیت مجازی، کاربر به جای تعامل با واسط‌های کاربری سنتی، به‌صورت مجازی درون محیط قرار می‌گیرد و به‌جای تماشای صفحه‌ی کامپیوتر، وارد دنیایی سه‌بعدی می‌شود. کامپیوتر، با شبیه‌سازی حواس انسان که شامل بینایی، شنوایی، لامسه و حتی بویایی است، همچون دروازه‌ای برای ورود به این دنیای مصنوعی عمل می‌کند. دسترسی به محتوا و هزینه‌ی پردازش اطلاعات تنها محدودیت‌های موجود در واقعیت مجازی هستند که تا حدودی مانع تجربه‌های نزدیک به واقعیت می‌شوند.

تفاوت واقعیت مجازی با واقعیت افزوده چیست؟

واقعیت مجازی و واقعیت افزوده، دو روی یک سکه هستند. در واقعیت افزوده یک شیء مجازی و مصنوعی در دنیای واقعی شبیه‌سازی می‌شود، اما واقعیت مجازی خود دنیای واقعی را شبیه‌سازی می‌کند.

در واقعیت افزوده، رایانه به‌کمک حسگرها و الگوریتم‌هایی خاص، موقعیت و جهت‌گیری دوربین را تعیین می‌کند. این تکنولوژی بعد از رندر کردن تصاویر سه‌بعدی دوربین، تصاویر تولید‌شده‌ی رایانه‌ای را به تصویری که کاربر از دنیای واقعی دارد اضافه می‌کند.

در واقعیت مجازی، از حسگرها و الگوریتم‌های مشابه استفاده می‌شود، اما در این تکنولوژی به‌جای استقرار دوربین واقعی در محیط فیزیکی، موقعیت چشم کاربر در محیط مجازی، مستقر می‌شود. با چرخش سر کاربر، تصویر بلافاصله براساس این تغییر موقعیت، تغییر می‌کند و سازگار می‌شود. این تکنولوژی به جای ترکیب اشیای مجازی با دنیای واقعی، جهانی شبیه‌سازی‌شده برای کاربر ایجاد و امکان تعامل با محیط را برای کاربر فراهم می‌کند.

تکنولوژی واقعیت مجازی

نمایشگر سربند (HMD)، یکی از ابزارهای رایج در واقعیت مجازی است. انسان موجودی بصری است و بارزترین تفاوت بین سیستم‌های واقعیت مجازی و واسط‌های کاربری سنتی، تکنولوژی صفحه‌ی نمایش است. به‌عنوان مثال محیط مجازی خودکار CAVE، به‌صورت خودکار محتوای مجازی را روی صفحه‌های نمایشگر با ابعاد خانگی، نمایش می‌دهد. این دسته از نمایشگرها در محیط‌های آموزشی و آزمایشگاه‌ها پرطرفدار هستند و از طرف دیگر تجهیزات پوشیدنی در دنیای صنعت و سرگرمی کاربرد بیشتری دارند.

با ظهور تکنولوژی‌های جدید و متنوع سخت‌افزاری و نرم‌افزاری، آینده‌ی واقعیت مجازی در حال پیشرفت و درعین‌حال مبهم است. تکنولوژی‌های Google Cardboard ،Samsung GearVR و Epson Movario از پیشگامانِ واقعیت مجازی هستند، اما ممکن است که رقبایی ازقبیل Meta ،Avegant Glyph و Daqri and Magic Leap دیر یا زود با سطح بالایی از کاربردی بودن و ملموس بودن، تغییرات مهمی را برای واقعیت مجازی به ارمغان آورند. تلاش برای تولید تجهیزاتی که فضای کمی اشغال ‌کنند و به‌راحتی در محیط کار و منزل قابل‌استفاده باشند، منجر به ظهور نمایشگرهای سربند شده است.

واقعیت مجازی و اهمیت صدا

شنوایی در مقایسه با بینایی تأثیر بیشتری روی درک ما از فضا و مکان دارد و واکنش انسان نسبت به صدا سریع‌تر از واکنش او نسبت به تصویر است. صداهای محیطی و مختصات فضایی دقیق، در ایجاد تجربه‌های نزدیک به واقعیت نقش مهمی ایفا می‌کنند. در واقعیت مجازی، اطلاعات صوتی و تصویری به‌آسانی منتقل می‌شوند، اما مطالعات و تلاش‌های زیادی برای انتقال سایر اطلاعات مثل بو یا لمس اشیا در حال انجام است.

برای شنیدن صداهایی که در دنیای واقعیت مجازی تولید می‌شوند، با استفاده از هدفون به اینفوگرافیک صوتی زیر که توسط Verge تولید شده است گوش کنید.

استفاده از تجهیزات ورودی قابل‌لمس مثل تردمیل‌های همه‌جهته در مقایسه با نشستن روی مبل یا صندلی ساده، احساس راه رفتن واقعی را به کاربر القا می‌کند. با کمک فناوری لمسی یا هپتیک، دسته‌های بازی سنتی جای خود را به تکنولوژی نوظهور فراصوتی خواهند داد.

نقش اول‌های واقعیت مجازی

Oculus Rift، Oculus VR و فیسبوک

به‌جرأت می‌توان گفت که Oculus VR، تولیدکننده‌ی سربندهای Oculus Rift، نقش اول را در زمینه‌ی واقعیت مجازی برعهده دارد. این شرکت تحت عنوان پروژه‌ی Kickstarter در سال ۲۰۱۲ به‌کمک جان کارمک (بنیان‌گذار Id Software از Doom and Quake fame) تأسیس شد. این شرکت به‌نحوی رهبر تجهیزات سخت‌افزاری واقعیت مجازی برای بازی‌های ویدئویی به حساب می‌آید. بعد از اینکه فیسبوک Oculus را در سال ۲۰۱۴ خریداری کرد، تجربه‌های اجتماعی با استفاده از واقعیت مجازی، به اولویت‌های این شرکت اضافه شد. بعد از اینکه Oculus، شرکت انگلیسی Surreal Vision را که در زمینه‌ی بازسازی صحنه‌های سه‌بعدی فعال بود خریداری کرد، آمادگی خود را برای افزودن قابلیت حضور از دور به سربندهای واقعیت مجازی اعلام کرد.

Microsoft HoloLens

Microsoft HoloLens یکی دیگر از رقبای بزرگ در بازار واقعیت مجازی است. تیم‌های تحقیقاتی این شرکت برخلاف Oculus Rift، به‌دنبال ساخت صفحه‌های نمایش براساس فناوری هولوگرافیک هستند. هرچند که این رویکرد نسب به واقعیت مجازی، سازگاری بیشتری با واقعیت افزوده (که مایکروسافت ترجیح می‌دهد آن را واقعیت مخلوط بنامد) دارد، اما شکی نیست که تکنولوژی‌های صفحه‌ی نمایش، نقطه‌ی عطفی برای تجربه‌ی دنیای مجازی در آینده به حساب می‌آیند.

Sony’s Project Morpheus

سونی با پروژه‌ی Project Morpheus وارد بازار واقعیت مجازی شد. این پروژه در تلاش بود تا محصولات Oculus را با سیستم بازی‌های پلی‌استیشن ادغام کند.

The Vive by Valve

Valve (سازنده‌ی پلتفرم موفق Steam برای بازی‌های ویندوز، مک و لینوکس) نیز وارد رقابتِ دنیای واقعیت مجازی شده است. Vive، که توسط HTC تولید می‌شود، اولین هدست از هدست‌های موجود در پلتفرم بازِ SteamVR است.

Samsung GearVR

با اینکه شرکت‌های مذکور علاوه‌بر تولید صفحه‌های نمایش سازگار با واقعیت مجازی، در تلاش هستند تا سخت افزار رایانه‌های شخصی و لپ‌تاپ‌ها را نیز برای انجام بازی‌های سنگین آماده کنند، اما سامسونگ رویکرد متفاوتی را در این زمینه اتخاذ کرده است. Gear VR با ترکیب فناوری ردیابی حرکات سر شرکت Oculus با گوشی‌های هوشمند اندرویدی مانند Galaxy Note ۴ در تلاش است تا امکان استفاده از واقعیت مجازی را در گوشی‌های موبایل فراهم کند. به‌جای استفاده از صفحه‌ نمایش اختصاصی، لنزها این امکان را فراهم می‌آورند تا صفحه‌ی نمایش گوشی مانند صفحه‌ی نمایشی استریو عمل کند.

و این مورد موجب سادگی و ارزان بودن این محصول در مقایسه با سایر محصولات موجود در بازار خواهد شد.

Google Cardboard

گوگل در سال ۲۰۱۴ و در کنفرانس I/o وارد دنیای واقعیت مجازی شد. Google Cardboard یک رویکرد «خودت انجامش بده» است و با استفاده از آن می‌توان با کمتر از ۲۰ دلار، گوشی اندروید را به تکنولوژی واقعیت مجازی مجهز کرد. درحال‌حاضر دموها و بازی‌های متعددی برای Cardboard SDK، روی پلی استور گوگل قرار داده شده‌اند. هرچند که برنامه‌های گوگل مانند سایر شرکت‌های فعال در زمینه‌ی واقعیت مجازی، همه‌‌جانبه و پیشگامانه نیست، اما آزمایش‌های موردی گوگل در زمینه‌ی واقعیت مجازی، علاقه‌مندان بسیاری را به خود جلب کرده است.

Magic Leap

شرکت گوگل با سرمایه گذاری بر استارتاپ Magic Leap در سال ۲۰۱۴ (به مبلغ ۵۴۰ میلیون دلار)، وعده‌ی تولید نمایشگرهای لایت فیلد، نقشه‌برداری سه‌بعدی، ردیابی حرکت و حضور از دور را به مشتریان خود داد. با اینکه تنها محصول ارائه‌شده توسط این شرکت، یعنی دموی واقعیت افزوده، بسیار بحث برانگیز بود، اما افراد برجسته‌ای مثل نیل استیفنسون، که نویسنده‌ی متن‌های علمی تخیلی است، با این شرکت همکاری دارند و حضور این شرکت در دنیای واقعیت مجازی، سایر رقبای خوش نام را به چالش کشیده و این برند را به رقیبی غیرمعمول اما مهم تبدیل کرده است.

Carl Zeiss, Archos, Razer and Avegant

شرکت‌های بسیاری در زمینه‌ی تولید سربند‌ها و سایر تجهیزات واقعیت مجازی فعالیت می‌کنند. از این میان می‌توان به شرکت‌های خوش‌نامی مثل Carl Zeiss و Archos و شرکت‌های گمنامی مثل Razer و Avegant اشاره کرد. به هر حال، تکنولوژی نوظهور واقعیت مجازی در حال ایجاد تغییرات چشمگیری در اکوسیستم‌ تولیدکنندگان سخت‌افزار، توسعه‌دهندگان نرم‌افزار و تولیدکنندگان محتوا است.

کاربردهای واقعیت مجازی در دنیای امروز

بی‌شک صنعت بازی‌های ویدئویی یکی از بزرگ‌ترین طرفداران تکنولوژی واقعیت مجازی است. بازی‌های مثل Skyrim و Grand Theft Auto از سربندهای Oculus Rift پشتیبانی می‌کنند، درحالی که این قابلیت بعدا روی این بازی‌ها سرهم‌بندی شده است، اما بازی‌های جدیدتر مانند Elite: Dangerous با قابلیت پشتیبانی از هدست ساخته شده‌اند. از آنجا که مشتریان ترجیح می‌دهند تا از بین کالاهای موجود، کالایی را انتخاب کنند که قابلیت‌های به‌روزتر و بیشتری داشته باشد، اکثر بازی‌های معتبر و شناخته‌شده، باید واسط‌های کاربری خود را با واقعیت مجازی سازگار کنند. با توجه به‌ اینکه سخت‌افزارهای مورد نیاز برای واقعیت مجازی به وفور در دسترس هستند، صنایع باید هرچه سریعتر با این تکنولوژی سازگار شوند.

واقعیت مجازی و بصری‌سازی داده‌ها

از واقعیت مجازی در بصری‌سازی داده‌های علمی و مهندسی استفاده می‌شود. علاوه‌بر این پیشرفت‌های اخیر در تکنولوژی صفحات نمایش، موجب گرایش فراوان به بصری‌سازی مولکولی، معماری و مدل‌های هوایی شده ‌است.

واقعیت مجازی در صنایع هوایی، پزشکی و نظامی

در صنایع هوایی، پزشکی و نظامی، آموزش از طریق واقعیت مجازی، جایگزینی پرطرفدار برای تجربه‌ی واقعی تجهیزات گران‌قیمت، موقعیت‌های خطرناک یا تکنولوژی‌های حساس است. خلبانان می‌توانند با نشستن در کابین خلبان و استفاده از واقعیت مجازی در برنامه‌های آموزشی جامع و آموزش دیدن به‌صورت زنده، پروازی مجازی را تجربه کنند. پزشکان جراح می‌توانند با استفاده از ابزارها و بیماران مجازی آموزش ببینند و مهارت‌های کسب‌شده در این آموزش‌ها را به اتاق عمل منتقل کنند، برخی از پژوهش‌ها نشان می‌دهند که آموزش به‌کمک واقعیت مجازی، سرعت عمل پزشک را افزایش و درصد اشتباهات جراحی را کاهش می‌دهد.

پلیس‌ها و سربازان هم می‌توانند با استفاده از واقعیت مجازی اصول حمله و دفاع را به‌صورت مجازی و بدون ریسک و خسارت جانی آموزش ببینند.

واقعیت مجازی و درمان بیماری‌های روانی

در بحث پزشکی و درمان اختلالات روانی ازجمله اختلال استرس بعد از سانحه، می‌توان از واقعیت مجازی در درمان بیماران، استفاده کرد. می‌توان این تکنولوژی را برای غلبه‌ بر ترس ها در جریان رفتار درمانی یا رویارویی بیمار با چالش‌ها در محیطی تحت کنترل، به کار گرفت. می‌توان با استفاده از واقعیت مجازی در قالب بازی‌، نرم‌افزارهای صنعتی یا بازاریابی، در درمان بیماری‌ها، درک اتفاقات زندگی واقعی و آشتی با زندگی، به انسان‌ها کمک کرد.

Discover VisualCommerce™: پلتفرم محصولات مجازی

این پلتفرم، تمام محصولات سه‌بعدی را در دنیای واقعی و مجازی در دسترس قرار می‌دهد و امکان پیکربندی این محصولات را فراهم می‌آورد. VisualCommerce ابزاری قدرتمند برای فروش است که از طریق بصری‌سازی محصول، این امکان را به خریدار می‌دهد که درهنگام خریداری محصولات، همه‌ی جوانب را در نظر بگیرد.

 

منبع:سایت چطور دات کام

تقویم فرودین 1399

دانلود

تقویم اردیبهشت 1399

دانلود

خرداد 1399

دانلود

برای دانلود اولین خبرنامه گروه مهندسی سروش در زمستان 1398 بر روی خبرنامه سروش زمستان98 کلیک کنید.

soroushzist@gmail.com

soroushzistsharifco@

براساس آمار شرکت آی بی ام (IBM) روزانه بیش از ۲.۵ کوینتیلیون بایت دیتا تولید می‌شود. در دنیایی که در این حجم عظیم از اطلاعات در حال غرق شدن است، بسیار مهم است که بتوانید تنها اطلاعاتی را که برای شما و شرکت‌تان مهم و حیاتی هستند، به دست بیاورید تا بتوانید به‌سرعت و به‌راحتی، به تصمیماتی صحیح برای پیشرفت دست یابید.

شما از طریق یک داشبورد مدیریتی می‌توانید مقدار بسیار عظیمی از اطلاعات را مورد بررسی قرار دهید و تصمیماتی را مبتنی بر اطلاعات واقعی و در زمان صحیح اتخاذ کنید. با توجه به اینکه داشبورد مدیریتی قادر است تا از طریق یک رابط گرافیکی و تصویری داده‌ها را بررسی کند، مدیران سازمان‌ها می‌توانند از طریق این اطلاعات، نمایی کلی از سازمان یا شرکت خود به دست بیاورند و آن را درمقابل بحران‌های مختلفی ایمن کنند و از طرفی فرصت‌های مختلف را برای پیشرفت سازمان بررسی نمایند. داشبورد مدیریتی می‌تواند اعداد، شاخص‌های کلیدی عملکرد (KPI) و حتی در برخی موارد کارت‌های امتیازدهی عملکرد (Performance Scorecards) را در صفحه‌ای مجزا و با دسترسی‌های مختلف برای مدیران سطوح بالای سازمانی نمایش دهد. یک رابط کاربری سفارشی‌سازی‌شده در داشبورد مدیریتی، باید قادر باشد تا اطلاعات گوناگونی همچون نرم‌افزار حسابداری، سامانه‌ی مدیریت ارتباط با مشتریان (CRM)، ایمیل‌های شرکتی و برنامه‌های تجزیه‌و‌تحلیل وبسایت را از منابع مختلف جمع‌آوری کند.

در داشبورد شما سه معیار برای ایجاد شاخص‌های کلیدی عملکرد وجود دارد. اول اینکه این شاخص‌ها باید به‌طور مستقیم با اهداف سازمان‌تان مرتبط باشند. دوم، آنها باید به‌صورت کمی و کیفی قابل اندازه‌گیری باشند و مهم‌تر از همه اینکه شاخص‌های کلیدی عملکرد باید با شاخص اندازه‌گیری رشد و موفقیت سازمان شما ارتباطی مستقیم داشته باشند.

استفاده از داشبوردهای مدیریتی به عنوان راهی برای تصمیم‌گیری‌های صحیح و استراتژیک دربرابر فشارهای رقابتی، به‌طور مداوم در تمامی کسب‌وکارها، در حال رشد است. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد، استفاده از داشبوردهای گرافیکی و تصویری تأثیرات مثبتی دارند. گروه تجاری ابردین (Aberdeen Group) طی مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳، متوجه شد که مدیرانی که از تجزیه‌وتحلیل‌های تصویری استفاده می‌کنند، در مقایسه با مدیرانی که تنها از گزارشات کتبی استفاده می‌کنند، حدود ۳۰ درصد شانس بیشتری برای یافتن اطلاعاتی دارند که از تصمیمات‌شان در زمان لازم، پشتیبانی می‌کنند.

قابلیت‌های مهم داشبورد مدیریتی چیست؟

مهم‌ترین اطلاعات در زمینه کسب‌وکار، که مدیران سازمان‌ها برای استفاده از داشبوردهای مدیریتی به آنها نیاز دارند، چه چیزهایی هستند؟ در اینجا برخی از قابلیت‌های مهم داشبوردهای مدیریتی را توضیح می‌دهیم.

ویژگی‌های بصری

۱. قابلیت سفارشی‌سازی

شما باید قادر باشید تا به اطلاعاتی که می‌خواهید دسترسی پیدا کنید و آنها را به شیوه‌ای که برای شما راحت‌تر و مناسب‌تر است مشاهده نمایید. کاربران داشبوردهای مدیریتی باید بتوانند تا هرآنچه را که در داشبورد مشاهده می‌کنند، سفارشی‌سازی کنند و تغییر دهند.

۲. قابلیت کشیدن و رها کردن

کشیدن و رها کردن (Drag-and-Drop) روشی سریع و آسان برای کار با نرم‌افزارهای کاربردی است. با این روش شما می‌توانید از طریق نشانگر موس، فایل‌ها و مدارک موردنیازتان را به هرجا که دوست دارید منتقل کنید. شما از طریق این قابلیت می‌توانید ابزارهای مختلفی را به داشبورد خود اضافه کنید تا اطلاعات بیشتری را موردبررسی قرار دهید. قابلیت کشیدن و رها کردن، یک روش بسیار ساده و آسان برای رفع نیازهای مدیریتی شماست.

۳. قابلیت انتخاب رنگ و فونت

شما می‌توانید با انتخاب رنگ‌ها و فونت‌های مختلف، داشبورد خود را از نظر بصری جذاب‌تر کنید. این قابلیت به‌خصوص برای شرکت‌هایی که می‌خواهند از بعضی اطلاعات، به عنوان ابزاری برای فروش استفاده کنند بسیار کارآمد است. این انعطاف‌پذیری ظاهری، برای شرکت‌هایی که دوست دارند داشبوردشان را با برند خود هماهنگ کنند بسیار مناسب است.

۴. قابلیت نمایش‌های گرافیکی مختلف

به جز نمودار‌ها و چارت‌های گرافیکی، شیوه‌های مختلف دیگری نیز برای نشان‌ دادن اطلاعات مختلف وجود دارد. برخی از گزینه‌های نمایش گرافیکی اطلاعات عبارتند از: سرعت سنج (speedometers)، نقطه‌گذاری (dot plots)، محورها (pivots) و نمودارهای تعاملی (interactive graphs).

ویژگی‌های زیرساختی و پلتفرم داشبوردهای مدیریتی

۱. مبتنی بر فضای ابری

می‌توان این داشبوردهای مدیریتی را روی یک فضای ابری در محیط اینترنت بارگذاری کرد، به همین علت نصب و نگهداری از آن بسیار ساده خواهد بود. درحقیقت شما قادر خواهید بود تا در هر زمان و مکانی به داشبورد دسترسی پیدا کنید. با چنین قابلیتی، زمانی که مشغول تجزیه‌وتحلیل وبسایت و بازاریابی اینترنتی هستید، بسیاری از اطلاعات به‌صورت خودکار در فضای ابری ذخیره خواهند شد. البته لازم است که شما از قبل میزان فضای ابری داشبورد را بدانید. برخی از این سرویس‌ها دارای محدودیت ذخیره‌سازیِ حجمیِ داده‌ها هستند.

۲. پشتیبانی از سیستم عامل‌های مختلف

اگر قصد استفاده از داشبورد‌های مدیریتی مبتنی بر وب را ندارید، باید مطمئن شوید که داشبورد شما قابلیت اجرا شدن روی سیستم عامل‌های مختلفی مانند ویندوز، یونیکس و مک را داشته باشد.

۳. سازگاری با تلفن‌های همراه

بسیاری از نرم‌افزارهای داشبورد مدیریتی دارای نسخه‌ی تلفن همراه نیز هستند که به شما اجازه می‌دهند تا اطلاعات مختلف سازمان خود را از طریق تلفن همراه یا تبلت مشاهده کنید. اگر این قابلیت برای شما مهم است، باید حتما مطمئن شوید که داده‌های مورداستفاده‌ی شما دارای نسخه‌ی مخصوص تلفن‌های همراه باشند. البته حتی اگر هیچ نرم‌افزار تلفن همراهی موجود نباشد، درصورت داشتن پلتفرم مبتنی بر وب، همچنان قادر خواهید بود تا از طریق تلفن همراه خود به اطلاعات مختلف دسترسی پیدا کنید.

7. بحث و تحلیل:

مدیریت موفق و ارزشمند منابع معدنی یک کشور نیاز به جمع آوری و ادغام طیف گسترده ای از اطلاعات زمین شناسی ، ژئوفیزیکی ، توپوگرافی و سایر اطلاعات مرتبط دارد. GIS منطقه ای مناسب برای دستیابی به این موفقیت است.

اما مزایای استفاده از GIS در اکتشاف مواد معدنی عبارتند از:

• نمایش طیف گسترده ای از داده ها با انواع مختلف در یک مکان.
• سهولت نسبی واردات متنوعی از ورودی ها ، گرافیک ها و ایجاد بانک اطلاعاتی مثمر ثمر.
• امکان جابجایی و ترکیب بین GIS و سایر بسته های نرم افزاری سازگار با DOS.
• graphics قابلیت گرافیکی تعاملی ، با پنجره ، پوشش نقشه ، و روکش بردار اجازه می دهد تا آزمایش قبلی عملی نباشد.
• ادغام داده های مختلف ، نقشه برداری شرایط منحصر به فرد ، تجزیه و تحلیل منطقه و مدل سازی.
• شخصیت مرورگر که برای پیگیری مراحل توسعه و مراحل نهایی در یک پروژه ادغام داده ها بسیار مفید است.

8. نتیجه گیری:

بیشتر داده های مربوط به عملیات اکتشاف مواد معدنی ماهیت مکانی دارند. بنابراین ، GIS توانایی ذخیره سازی، به روزرسانی، تجدید نظر، نمایش، بازیابی، پردازش، دستکاری و ادغام داده های مختلف جغرافیایی را دارد.

به تازگی ، فناوری GIS قادر به کمک به دانشمندان علوم زمین و زمین شناس در نگاشت و الگوبرداری از زیرسطحی توسط یک ابزار مدرن و بسته های نرم افزاری است و می تواند با دیگر برنامه های تخصصی سه بعدی یکپارچه شود تا به نتیجه ای ارزشمند برسد. همه اینها فقط به عنوان ویژگیهای اضافی برای عملکرد سنتی آن عمل می کنند. در حال حاضر به پایان رساندن صیقل ابزار مهم است بنابراین می توان از آن برای پیشبرد فرآیند اکتشاف مواد معدنی ضمن صرفه جویی در وقت و هزینه و افزایش سودآوری و کارآیی استفاده کرد.

 

5. بررسی ادبیات:

5.1 نقشه برداری از زیرسطحی با استفاده از GIS:

نقشه برداری یا مدل سازی زیرسطحی زمین درک توانایی ها و محدودیت های ما در رابطه با منابع نفت و گاز ، اکتشاف مواد معدنی و مدیریت محیط زیست دشوار است. مدل سازی زمین شناسی زیرسطحی یک کار پیچیده برای فناوری GIS است. اما ، طبیعت فضایی اشیاء زمین شناسی همیشه GIS را به عنوان بخش مهمی از سیستم های مدل سازی و نقشه برداری تبدیل می کند.

فعالیتهای متعارف که GIS در آن درگیر در علوم زمین است نمایش داده ها ، استفاده از داده ها ، تجزیه و تحلیل منطقه و تصمیم گیری پشتیبانی. اما ، اکنون تکامل قابلیت GIS را فقط در یک رایانه رومیزی با امکان کامل برای ادغام سیستم مدیریت استاندارد داده های ارتباطی استاندارد ، تجسم سه بعدی ، عملکرد زمین آماری ، قابلیت های جغرافیایی سه بعدی و نقشه برداری مبتنی بر وب فراهم می کند. همه این مزایا ، GIS را به عنوان مفیدترین و جذاب ترین ابزار برای نیازهای جامع و اساسی زمین شناسان تبدیل می کند.

آخرین نرم افزار GIS ساخته شده بر روی یک استاندارد استاندارد باز ، اطمینان حاصل می کند که GIS می تواند به راحتی با نرم افزار پیشرفته جغرافیایی سه بعدی پیشرفته یکپارچه شود تا راه حلی برای مشکلات پیچیده زمین شناسی به دست آورد. اما تا همین اواخر ، اگرچه آسانتر شده است ، اما تجسم زیرسطحی زمین در داخل سیستم اطلاعات جغرافیایی یک چالش فنی پیچیده بوده است.

این چالش ها عبارتند از:

- مجموعه داده ها و نقشه های متعدد.

- کارآیی ترکیب داده ها و ادغام در قالب های مختلف.

امروزه ، ابزارهای مدل سازی زیرسطحی GIS به زمین شناسان این امکان را می دهد تا زمین شناسان بتوانند بطور معمول در نقشه های جداگانه به صورت یکپارچه و همچنین داده های سطح معامله و پردازش ارائه دهند.

علاوه بر این ، امکان نمایش چاه (سوراخ و سوراخ) و سایر داده ها از زیرسطحی در 2D و 3D وجود دارد. کاربران می توانند حجم وسیعی از داده های زمین شناسی ، ژئوشیمیایی و ژئوفیزیکی سطح و زیر سطح را به صورت سه بعدی در یک محیط تعاملی یک یا شفاف مرتبط انجام دهند. آنها می توانند نتایج حفاری و محیطی را که داده ها از آن جمع آوری شده ، بهبود بخشد. همچنین ، آنها می توانند داده های سطح ژئوشیمیایی و مناطق نقشه برداری زمین شناسی پرس و جو را نمایش دهند.

زمین شناسان و زمین شناسان با استفاده از این ابزارها می توانند کلیه داده های موجود را در هر مرحله از برنامه اکتشاف ادغام و دستکاری کنند تا درک بهتری از زمین شناسی زیر زمینی زیر زمینی داشته باشند ، فرضیات آنها را بررسی کرده و ایده های خود را با دیگران در تیم های اکتشاف خود به اشتراک بگذارند.

5.2 GIS برای اکتشاف مواد معدنی:

زمین شناسان می توانند از GIS در معدن و اکتشاف مواد معدنی استفاده کنند تا داده ها را در یک سکوی یکپارچه با استفاده از مقاطع سنتی و سیاهههای مربوط به نوارهای گرافیکی در رابطه با برنامه ریزی نمای نقشه استفاده کنند.

در زمین expl اکتشاف مواد معدنی ، زمین شناسان با انواع و منابع داده ای سروکار دارند تا بتوانند از ذخایر معدنی اقتصادی جدید کاوش کنند. منابع داده از نقشه های زمین شناسی ، تصاویر ماهواره ای چند طیفی ، و تصاویر هوایی بیش از حد طیفی و ژئوفیزیکی تا داده ها در بسیاری از قالب ها متفاوت است. GIS بهترین بستر جمع آوری تمام این داده ها در رایانه زمین شناس و ارائه نتایج مثمر ثمر است.

GIS اکنون می تواند در بسیاری از زمینه های مرتبط با فعالیتهای خود مانند زمین شناسان به زمین شناسان کمک کند. جمع آوری داده ها ، مدیریت ، دستکاری و ارزیابی کل عملیات. اکنون زمین شناسان با استفاده از گیرنده های سیستم موقعیت یابی جهانی (GPS) و ArcPad می توانند داده های میدانی را بصورت الکترونیکی جمع آوری کنند. همچنین ، ما می توانیم داده های دیگر را از اینترنت بارگیری کنیم.

انواع مجموعه داده های زمین شناسی مانند؛ نقشه های زمین شناسی ، نقشه های ژئوشیمیایی ، تصاویر ژئوفیزیکی ، سوراخ ها ، اندازه گیری شعاع و تجمع مواد معدنی ، با استفاده از GIS نمایش داده می شود ، آشکار و تفسیر می شود.

از طرف دیگر ، جاده ها ، خطوط لوله ، رمپ ها ، خطوط برقی و سایر موارد معدنی معمولاً تغییر می کند. اپراتورها و خدمه مهندس می توانند از GIS برای برنامه های تولید استفاده کنند. به عنوان مثال ، آنها پیگیری زیرزمین موجود و ترکیب آن با نقشه معدن و مدل سازی خالص را می توان با استفاده از GIS انجام داد.

خوشبختانه ، GIS ممکن است برای ترکیب داده های نظرسنجی با مدل های کامل یا اطلاعات مربوط به برنامه ریزی معدن که از گروههای مختلف نرم افزاری معدن مانند GeolSoft ، Surpac Range ، Mine Sight ، Vulcan و سیستم تجسمی معادن (MVS) حاصل می شود.

بسیاری از داده های مین شامل پول و ارزیابی اطلاعات دارای منبع مکانی مکانی هستند که به راحتی در فرم های نقشه نمایش داده می شوند. مدیران و اقتصاددانان از GIS برای ارزیابی دارایی های شرکت ها و رقبا استفاده می کنند.

شرکتهای معدنی همچنین از GIS برای نظارت فعالانه بر اثرات محیطی که ممکن است در اثر فعالیتهای آنها ایجاد شده و بازآرایی کنند ، استفاده می کنند.

5.3 مزایای GIS در اکتشاف مواد معدنی:

GIS در اکتشاف مواد معدنی می تواند از لحاظ زمانی به صرف عوامل زیر باشد:

- داده ها و مجموعه داده ها از منابع مختلف را با سهولت ترکیب کنید.

- بطور مستقیم از نرم افزارهای مدل سازی مانند؛ MapInfo و Leapfrog به پایگاه داده از نتایج اطمینان از جدیدترین اطلاعات سنجش از آزمایش تحلیلی گنجانده شده است.

- سریع و به راحتی به صورت سه بعدی از منبعی که در حال کاوش از هر دو داده حفاری تاریخی و مدرن ذخیره شده در پایگاه داده خود هستید ، مدل کنید.

- این روش مدل سازی موجب صرفه جویی در دیجیتالی کردن بسیاری از ویژگی های مختلف می شود که در مدل گنجانده شده است زیرا می تواند از طریق داده حفاری توسط سیستم درون یابی شود. از طرف دیگر ، GIS می تواند در هزینه های خود صرفه جویی کند و هزینه منظم کاوش در مورد مواد معدنی را کاهش دهد و این به این دلایل است:

- ساعت های کمتری برای دیجیتالی کردن برای درج داده ها در مدل ها صرف شده است.

- انواع روشهای تجزیه و تحلیل GIS بر روی داده های کمی و شایع برای جستجوی مناطق غیر عادی.

- امکان ضبط داده های قدیمی انواع مختلف و مشاهده / تجزیه و تحلیل به عنوان لایه های سازگار. برخی از این داده ها فقط قبلاً در قالب های کاغذ مورد بررسی قرار می گرفتند.

- امکان استفاده از داده های رایگان و تاریخی و مدرن در پروژه های فعلی - تعداد زیادی از منابع اکتشاف مواد معدنی به صورت رایگان در وب موجود است که می تواند در جستجوی اجسام سنگ معدن استفاده شود: نقشه های زمین شناسی تاریخی ، تصاویر ماهواره ای ، داده های ژئوفیزیکی و سنجش ژئوشیمیایی داده های نتایج برای منطقه مورد نظر اکتشاف آزادانه در اینترنت منتشر می شود.

- استفاده از GIS در اکتشاف مواد معدنی استفاده کارآمد از داده های موجود را که مقرون به صرفه است تشویق می کند. هزینه های اکتشاف در حال افزایش است - حفاری کاوشگر می تواند گران باشد و میزان کشف اجسام بزرگ سنگ معدن در جهان کاهش می یابد. با این حال ، تجزیه و تحلیل مجدد داده های موجود - اعم از مدرن و تاریخی ، از طریق مدل سازی GIS به عنوان مثال از طریق مدل سازی سه بعدی ، امکان حفاری اکتشاف هدفمندتر و مقرون به صرفه تر فراهم می کند.